“Hau nire putzua da eta nik jakingo dut nola zaindu”.

Askok dakizuen bezala, Uraren Eskola Mugikorretik lortu nahi dugun helburua da eskualde pobretuen autonomia sustatzea, ur faltak eta saneamenduak eragiten dituzten arazoak modu independentean konpon ditzaten.

Hala, kasu ezin hobean, leku horietara joan eta teknologia errazetan trebatzeko tailer batzuk egin ondoren, hala nola putzuak eskuz zulatzea, ponpak fabrikatzea, komunak, dutxak, deposituak, euri-hartuneak eta abar eraikitzea, eskualde horietan bizi diren pertsonek beren eremuetako hornidura- eta saneamendu-arazoei irtenbide autonomoa emateko gai diren profesionalak dituzte. Horrela, Uraren Eskola Mugikorreko teknikariak kontratatuz ur @-@puntu berriak egin ahal izango dituzte, eta horrez gain, instalazio preziatua mantentzeko eta kontserbatzeko pertsonak eta baliabideak izango dituzte eskura. Gainera, hurrengo urrats batean, dagoeneko trebatuta dauden pertsona horiek teknologia erraz horiek nola erabili irakats diezaiekete beste batzuei, bai eta gure hasierako ekintzaren eragina eta inpaktua handitu ere.

Perforación de nuevo pozo en Gambia, liderado por técnicos perforistas procedentes de Senegal.

Putzu berriaren zulaketa Gambian, Senegalgo teknikari zulatzaileek gidatuta.

Puntu honetara iritsita, pozten gara jakinarazteaz, kasu ideala dela adierazi dugun arren, askotan betetzen dela, eta horren azken adibidea kontatzera gatozkizue. Gambian gertatzen ari da. Jarraian azalduko dizuegu nola gertatu den.

2024ko urtarrilean, Gambiako GKE txiki batekin adostu genuen esku @-@bonba bidezko putzu batzuk egitea. Kasu honetan, estrategia normalean kontatzen genizuenaren zertxobait desberdina izan zen; hara (4.000 km) joan beharrean, Europako hezitzaileak, putzuak zulatzen trebatutako ikasle senegaldar ohiak izango ziren ondoko herrialdera joango zirenak. Gainera, kasu honetan eguraldiak eskualdeko teknikariak erabat trebatzea ahalbidetuko ez zuenez, estrategia putzu berrien onuradun diren erabiltzaileei ur ponpak mantentzen eta kontserbatzen irakastea izango litzateke, kanpoko inori laguntza eskatu beharrik izan gabe. Horrela, gure lankideak, Bourama eta Amadou, Kolda eta Ouonketik, Senegal hegoaldean, Gambiara joan ziren, 200 kilometro eskasera, misio garrantzitsu honi modu autonomoan ekiteko.

Putzuak zulatzeko materialak kargatzen.

Gure lankideek 3 putzu egin zituzten arrakastaz, familiak inplikatuz bakoitzean beharrezkoak izan ziren 2 lanegunetan, eta egun erdiko tailerrak eman zituzten, familiek bonbak beren kabuz konpontzeko zuten beldurra apurtzeko, matxuraren bat gertatuz gero edo bonbaren zatiren bat higatuz gero. Azken batean, konponketak gurpil @-@goma gastatuarekin edo nylonezko sokarekin egingo lirateke; beraz, oso erraza da ordezko piezak aurkitzea, eta, batez ere, oso merkea.

Bourama, EMAS bonben oinarrizko mantentze-lanak egiteko tailer bat ematen familia jabeei.

Poztasunik handiena putzu horiek instalatu eta handik denbora batera iritsi zitzaigun. Bertako GKEko kide batek jakinarazi zigunez, hilabete batzuk geroago, bonbetako batek arazo bat izan zuen eta funtzionatzeari utzi zion, eta jabeak bere kabuz konpondu zuen! Bonba jabeek konpondu zuten eta funtzionatzen jarraitzen zuen. Albiste handi honek izugarri motibatzen gaitu eta eredu honen iraunkortasunaren froga nagusia da, batez ere proposatzen ditugun teknologien sinpletasunagatik eta erabiltzaile onuradunen prozesuan duten inplikazioagatik. Zoragarria da helburua atzerriko GKEen esku-hartzerik gabe nola lortzen den egiaztatzea. Auzotarrak beren arazoak modu autonomoan eta tokian-tokian konpontzen.

Esperientzia horiek liluratu eta indartu egiten gaituzte pentsatzean uraren sarbide unibertsala bilatzeko modu hori a priori ez dela hain berehalakoa edo ikusgarria izango, baina ziur gaude foro horren indarra

Familia gambiar jabeak, beren putzua eskuz ponpa batekin jasotzen.